On parmakta on marifet: Çoklu yüzükler

Kullandığımız takılar karakterimize dair çok önemli ipuçları barındırır. Takı takmayan kadınların; sade olmaktan çok kendilerini ele vermekten kaçındıklarına inanırım çoğu zaman. Kişiliğimize aynalık yapan takıların başında da yüzükler gelir bana kalırsa. Diğerlerine kendimize dair ilettiğimiz sessiz bir mesaj, bir nevi parmak izi.

Bugünlerde çoklu yüzük kullanımı bir hayli moda. Erkeklerden yüzük beklemekten sıkılan kadınlar, ‘sen almazsan ben on parmağıma birden alırım’ der gibi artık her parmağına farklı bir yüzük takıyor. Bu yüzükler, on parmağında on marifet olan günümüz kadınının kişilik göstergeleri de olabilir pek tabi. Neyse, kıymetli analizlerimi burada bitirip trend yüzük kullanımlarına devam etsem iyi olacak.

Yüzük parmağı hangisiydi?

Baş parmağa özel daha geniş halkalar ise ‘yüzük dediğin yüzük parmağına takılır’ diyen benim gibi klasikçileri çok şaşırtıyor. Yüzüğün baş parmağa takılması özgüvene ve lider bir ruha işaret. Unutmadan, midi yüzükler ayak parmaklarında da kullanılıyor. Halhaldan sonra diğer bir ayak takısı da bu yüzükler olacak gibi.

Bir parmağa kaç yüzük girer?

Sade tasarımlardan oluşan midi yüzükler tek parmakta çoklu olarak kullanıldığı gibi birden fazla parmakta özellikle de eklemlerde çok şık duruyor. Naif ve ince olan eklem yüzükleri sade bir halka şeklinde ya da sonsuzluk sembolü, ok, kalp, sol anahtarı figürleriyle anlam kazanmış. Zevke ve estetik anlayışına göre şekil alan zarif ve özgün tasarımlarda; ağaç dalları, balık kılçığı, helezonlar ya da değişik geometrik şekilleri görmek de mümkün. Taşlı ve daha hareketli yüzük sevenler için doğal taşlı, pırlantalı ya da zincir detaylı yüzükler de çok trend.

Salaş giyime olduğu gibi casual giyinmeyi sevenlere de hitap ettiğine inanıyorum bu yüzüklerin. Elleri adeta sanat eserine çeviren farklı sembollerdeki çoklu yüzükler; tırnaklardaki desenli ojelerle, parlak dövmelerle birlikte tamamlanıyor. Son zamanların trendlerinden olan dövmeyi andıran kınalı ellerde ise Antik Mısır’ın otantik çağrışımları saklı.

Nurcihan Çelik’in Meydan Gazetesi’ndeki yazısı için tıklayınız..